Java

We kwamen tegen het eind van de dag aan in Jakarta, de avond erna zijn we per nachttrein naar het leukere Yogyakarta gegaan. We hadden dus een ruime middag om wat van Jakarta te bekijken. Vanaf het in koloniale stijl uitgevoerde Café Batavia heb ik met Sam een klein rondje gelopen. Er stonden wat mooie oude gebouwen maar ik proefde toch maar beperkt die koloniale sfeer. We hadden ook niet het idee dat de lokale bevolking erg veel weet over deze periode. Bij het café waar we zaten waren we wel een attractie, veel kinderen kwamen naar ons toe voor een foto en een interview in het Engels (waarschijnlijk voor school). Anderen durfde niks te vragen en namen foto's waarbij wij 'toevallig' in de achtergrond stonden.
Op het plein was wat vermaak, onder andere een aapje op een fiets en een slangen show.
Gelukkig waren we weg voor de overstromingen, we hebben ook wel veel regen gehad maar dat zorgde nergens voor problemen.

De nachttrein naar Yogyakarta (Jogja) duurde 8 uur en was prima, maar ondanks zeer ruime stoelen heb ik niet veel geslapen. Vanuit Jogja hebben we de beroemde tempels Borobudur en Prambanan bezocht. Mooie tempels en indrukwekkend dat ze al lang geleden deze tempels gemaakt hebben. Ook hier waren we erg populair onder de andere locale toeristen, voortdurend wilde mensen met ons op de foto!!
Verder zijn we in Jogja naar het paleis van de sultan geweest. Elke stad heeft hier een eigen koning/sultan, de huidige sultan (nummer 10) van Jogja is ook actief in de politiek en erg populair onder de bevolking. Sultan 9 van Jogja heeft met Juliana rechten in Leiden gestudeerd. Daar waren wat foto's van te zien.

Na Jogja zijn we per minibus naar Pacitan gegaan, een klein rustig kustplaatsje. De rit ernaartoe duurde wel lang, 4 uur voor een afstand van 100 km!
We zaten in een erg leuk hostel, kleine hutjes met een buiten badkamer, de douche was een stuk bamboe uit de muur. En we konden ook scooters huren, 3 euro per dag dus dat hebben we maar gedaan. 2 dagen heerlijk op rond gecrost over de mooie bergwegen. En crossen was het want de scooters gingen bijna 100:)

Vanuit Pacitan was het weer een lange zit in een minibusje naar Malang, 8 uur voor 200 km. In Malang hebben we niet veel gedaan, we kwamen er ook vooral op doortocht naar de Bromo vulkaan. Wel hebben we mijn verjaardag gevierd in Malang, het enig sinds spontane feestje was erg leuk. Tot 12 uur bier drinken en daarna in een cocktailbar wat drinken, hier kwam de bediening al zingend een verjaarstoetje brengen! Daarna zijn we naar een club geweest, het was niet erg druk maar er speelde wel een leuk bandje, wederom werd er voor mij gezogen!

De 22e werden we in een 4x4 opgehaald door Alex, onze goedlachse gids. Na een stop bij een tempel een een flinke waterval kwamen we aan bij de savanne welke aan de voet van de vulkaan ligt. We hadden een hotel met uitzicht op de berg want de volgende ochtend zijn we om 3:30 opgestaan om de vulkaan bij zonsopkomst te kunnen zien, een van de hoogte punten van Java zou het moeten zijn. Helaas was het erg mistig, toch zijn we naar het uitzicht punt gereden. Dit werd een erg spannende rit over steile en bochtige wegen met nauwelijks zicht, we waren blij dat we een gids hadden die reed. Waar wij dachten met een paar mensen boven te staan bleek dat er heel veel mensen waren. Er stonden misschien wel 50 jeeps! En iedereen was er voor niets want ook toen de zon op kwam was het zicht zeer slecht. Toen zijn we maar, enig sinds teleurgesteld, terug gegaan naar het hotel voor ontbijt. Om 9 uur gingen we verder, dit keer om zelf op de rand van de Bromo krater te staan. Inmiddels was het weer wat verbeterd en konden we dus wat zien. Na een flinke klim naar de rand wilde Sam zijn iPhone pakken om een foto te maken, maar deze liet hij vallen en hij gleed langsaam omlaag! Nou is de rand eerst een stuk schuin voordat het gat waar rook uit komt begint. Sam besloot meteen achter zijn telefoon aan te gaan om te kijken of hij deze nog kon vinden, voornamelijk omdat er veel foto's van deze reis op staan.
Stef Jordi en ik stonden boven te wachten, soms verloren we Sam uit het zicht door de rookwolken. Na een half uur besloot Sam terug te komen en geen verdere risico's te nemen (hij noemde het zelf het domste dat hij ooit heeft gedaan). Toen we met een behoorlijk balende Sam naar beneden liepen werden we opeens ingehaald door 2 Indonesiërs op een brommer, ze hadden Sams telefoon gevonden!!!! We stonden allemaal met ongeloof te kijken hoe dit kon, Sam natuurlijk helemaal blij.

Alex heeft ons vervolgens afgezet in Surabaya vanaf waar we net naar Bali zijn gevolgen voor 6 dagen strand en plezier. En hopelijk mijn eerste duik!!!

Ondertussen ben ik bezig alles voor mijn tijd in Sydney te regelen, ik was er niet op voorbereid dus dat is best wat werk. Maar inmiddels ben ik zover dat ik kan solliciteren en woonruimte zoeken.